Autorem znanego dzieła w literaturze baroku “Don Kichot” jest Miguel De Cervantes Saavedra, hiszpański pisarz, który żył w latach 1547-1616, był jednym z siedmiorga dzieci cyruliki. Już we wczesnej młodości układał wiersze. W roku 1570 wstąpił do wojska, gdzie walczył w bitwie przeciw Turkom pod Lepanto. Sam autor w boju doznał trzech bardzo ciężkich ran, gdzie kula strzaskała mu lewą rękę. Wracając statkiem z Hiszpanii dostał się w ręce piratów i więziony był w Algierze. Czterokrotnie próbował uciekać z niewoli, w końcu po pięciu latach wykupili go zakonnicy.
Pisarzowi nie udało się małżeństwo, miał bardzo trudną sytuację materialną. Został królewskim poborcą zboża i oliwy, gdzie został oskarżony o nie uczciwość przy poborze podatków, gdzie dwukrotnie trafił do więzienia. Z opowieści wynika, iż właśnie tam wpadł na pomysł napisania “Don Kichota”. Domagał się sprawiedliwości, gdzie przypominał swoje zasługi, walczył z przeciwnościami losu, ale wydawał kolejne utwory. Pierwsza część “Don Kichota” ukazała się drukiem w roku 1605, natomiast rzekomo w roku 1614 niejaki Avellaneda wydał drugą część tego dzieła. Sam utwór został bardzo niechętnie przyjęty w Hiszpanii, bardzo szybko został uznany w środowisku jako arcydzieło literatury, gdzie dotarł także do polskich czytelników. Natomiast sam poeta umarł jako nędznik, pochowany bez nagrobku, nawet pozbawiono go podpisu. Utwór jest przedmiotem licznych dyskusji literackich, uważano że każde z setek epizodów można rozumieć dosłownie, lub też można doszukiwać się ukrytych myśli, zachowań.
Autor odwołuje się do parodii, co ma z pewnością służyć w samej obronie autora przed ówczesną, bardzo surową, cenzurą kościelną i świecką. “Don Kichot” jest powieścią z kluczem, jest to romans rycerski, gdzie był on spostrzegany jako bardzo niebezpieczny i bardzo szkodliwy. Autor wręcz ośmiesza owe romanse, wiele przygód ukazuje w karykaturalny, i groteskowy sposób. Romans rycerski jest to obszerny utwór napisany prozą lub wierszem, gdzie pełno jest nieprawdziwych zdarzeń. Równocześnie sam utwór przedstawia wiele pozytywnych cech takich jak na przykład bohater jest rycerski, szlachetny, wrażliwy na wszelaką krzywdę. W samej powieści bardzo trudno jest zauważyć granicę pomiędzy fantazją, a prawdą, choć te dwa światy są ze sobą często przedstawiane i mieszane. Podobnie jest z postawą Don Kichota i Sanczo Pansy, gdyż pierwsza z nich jest idealistyczna, poruszająca się w świecie fantazji, druga zaś bardzo twardo stąpająca po ziemi, gdzie góruje rozsądek.
Autor nie rozstrzyga ich zachowań, nie rozstrzyga kto ma rację a kto nie, żadnej z postaci nie można z góry skreślić. Cały świat powieści jest zaczarowany. Dopiero w utworze rozwiewają się złudzenia tytułowego bohatera, gdy powraca na koniec do swojej wioski gdzie odzyskuje rozsądek, wtedy właśnie umiera. Takie zakończenie daje nam bardzo wiele do myślenia. Liczne obrazy, sceny z Don Kichota są nadal obecne w naszej świadomości i odczytywane są jako symbol, tak zwana walka z wiatrakami, rozumowana jest jako walka samotna z całym światem, gdzie chcemy doprowadzić do słusznej sprawy, gdzie stajemy w obronie słabszych, skrzywdzonych. Takim właśnie bohaterem był Don Kichot, cała powieść jest pochwałą życia.
Najnowsze komentarze