Charakterystyka drzewostanu tajgi

Tajga to formacja roślinna słabo rozwinięta pod względem gatunkowym. Przeważają tutaj drzewa iglaste , występujące na obszarach o bardzo surowym klimacie. Iglaki posiadają małopowierzchniowe, nieblaszkowe liście w postaci szpilek lub igieł , które pokrywa gruba, woskowata warstwa ochronna, bardzo dobrze znosząca niskie temperatury. Przystosowanie do trudnego środowiska wykazują także pnie tych drzew, których zabezpieczenie stanowi żywica , chroniąca je przed mrozem. Oprócz tego, strzelisty, choinkowy układ koron zapobiega łamaniu się gałęzi pod naporem zalegającego śniegu oraz pozwala dostarczyć roślinom odpowiednią ilość, padających pod ostrym kątem, promieni słonecznych. Ten wiecznie zielony las iglasty obejmuje głównie tereny Europy Wschodniej , gdzie dominującym gatunkiem jest sosna pospolita oraz zachodnią część tajgi Ameryki Północnej , w której przeważają lasy iglaste górskie lub nadmorskie. Iglasta część tajgi sąsiaduje na północy ze strefą przejściową pomiędzy borealem a bezdrzewną tundrą oraz na południu ze stepami.
Drzewa liściaste tej formacji roślinnej występują głównie w południowej części Europy Środkowej i Wschodniej na obszarach o łagodniejszym klimacie, gdzie podłoże bogate jest w żyzne gleby . Dominują tutaj przede wszystkim dęby i buki z niewielką domieszką drzew drobnolistnych, do których zaliczamy brzozę, osikę, olszę i klon . Drzewa liściaste rosną głównie w dolinach rzek i na obrzeżach tajgi.
Możemy wyróżnić dwa główne typy tajgi. Jej południowa część to zamknięty baldachim leśny z gęstwiną różnych gatunków drzew i omszałym podłożem. Drugi typ stanowi tajga rozrzedzona ze skąpą lesistością i karłowatymi drzewami, występująca na obszarach daleko wysuniętych na północ.
Jeśli chodzi o tajgę euroazjatycką, możemy wyróżnić jej dwa główne typy:
tajga ciemna , gdzie rośnie głównie świerk syberyjski, jodła syberyjska oraz limba syberyjska,
tajga jasna z dominacją modrzewia dahurskiego i sosny zwyczajnej.
Lasy borealne Ameryki Północnej charakteryzują się dosyć jednolitym składem gatunkowym. Dominują tu lasy świerkowo- jodłowe , z domieszką brzozy i topoli . Tajga azjatycka natomiast, charakteryzuje się występowaniem wielu gatunków iglaków z niewielką ilością drzew liściastych. Wśród drzew szpilkowych wyróżniamy: świerk syberyjski, jodłę syberyjską, limbę syberyjską, sosnę zwyczajną, modrzew syberyjski oraz modrzew dahurski . Drzewa liściaste to głównie olsze i brzozy , a także lipa drobnolistna, wiąz górski i klon zwyczajny na południu.
Im dalej wysunięte na północ są lasy, tym uboższy staje się skład gatunkowy ich drzewostanu.

Skład gatunkowy krzewów i runa leśnego oraz kwiaty

Oprócz drzewostanu, warto zastanowić się także, jaką tajga roślinność wytworzyła w niższych piętrach lasu, gdzie dociera z pozoru niewielka ilość światła przez większą część roku. Powolna mineralizacja oraz wysoka produkcja pierwotna materii organicznej w podłożu tajgi, prowadzi do powstawania dosyć grubej warstwy ściółki lasu, na której tworzy się runo leśne . Wyrastają na nim głównie iglaste krzewy jałowcowe odporne na niskie temperatury panujące w tutejszym klimacie. Bogate runo, posiadające stały dostęp do wody i światła, charakteryzują gatunki takie jak mchy, wrzosy, borówki, żurawina oraz liczne grzyby , stanowiące pokarm dla wielu mieszkańców tajgi. Tak bogate i dobrze wykształcone runo leśne występuje przeważnie na podłożu torfowiskowym . Trawy występujące w tajdze porastają tereny, gdzie docierają duże ilości słońca, natomiast mchy i porosty pasożytują na pniach drzew i na podmokłych miejscach ściółki.