Do napisania Hamleta autora zainspirowała kronika mnicha Saxo Grammaticusa, która została umieszczona w łacińskim dziele pod tytułem “Dziele Danii”. Sam dramat Szekspira Hamlet ukazał się po raz pierwszy w londyńskim teatrze “The Globe” w roku 1601, natomiast pierwszy druk książki ukazał się dodajmy bez wiedzy autora i zgody w roku 1603. Samego Hamleta dopiero w roku 1709 podzielono na pięć części, oraz zawarto tam dwadzieścia scen. Pierwowzorem Hamleta stanowi legendarny książę z piątego wieku, nazwany bohaterem islandzkiej sagi. Hamlet symulując obłęd, zemścił się na wuju, który był mordercą swego ojca. Praktycznie całość wydarzeń jakie miało miejsce w dramacie rozgrywa się w duńskim zamku Elsynor, który był położony nieopodal miasta portowego o takiej nazwie.

 

Utwór odznacza się jednością miejsca w którym rozgrywa się całość akcji, z wyjątkiem jednej jedynej sceny z czwartego aktu, którego to akcja toczy się na równinie duńskiej. Niestety ciężko jest przewidzieć rzeczywisty historyczny czas akcji tragedii. Autor odwołuje się do bajecznych czasów Danii, historii mającej rzekomo mieć miejsce w piątym wieku. Natomiast wiele realiów sugeruje, iż działa głęboka wyobraźnia autora o tych czasach. Hamlet jest zdecydowanie najbardziej zagadkową tragedią autorstwa Szekspira, gdyż tylko pozornie jest to nazwane tragedia zemsty, co miało oznaczać, iż królewicz zabija króla, usuwa z tronu zbrodniarza, który w następstwie morderstwa sięgnął po najwyższą władzę. Hamlet w imieniu zabitego ojca, a zmienić świat który jest zły. Wszystko ukazuje bezwględną winę Klaudiusza, zatem sam Hamlet nie powinien mieć żadnych wątpliwości, działał szybko i bezkompromisowo. Jednak coś zaczęło dziać się w jego duszy, ponieważ niemalże natychmiast pojawiły się wątpliwości, liczne pytania bez jednoznacznych odpowiedzi.

 

Bohater nie jest teraz taki pewny, czy postępuje zgodnie z normami charakteru. Dzięki tej tragedii Szekspira odnajdujemy szereg pytań, które odnoszą się do zasadniczych problemów, który dotyka do pory nasz świat mianowicie człowieka. Są to zarówno kwestie moralne do których zalicza się, czy można i wolno zbrodnią odpowiedzieć tym samym, czy etyczne morderstwo dokonane w imię zemsty jest słuszne, oraz filozoficzne, oznaczające jaki jest, i czy w ogóle istnieje, ład świata, oraz jakie miejsce zajmuje w nim człowiek, który odczuwa niepokój wewnętrzny, do trzeciego zagadnienia należy podłoże psychologiczne, które przedstawia złożonego człowieka, wrażliwego, który pozostał w bardzo trudnej sytuacji i nie widział innego wyjścia niż te które uczynił. Podstawowym problemem Hamleta jest oczywiście chęć zemsty za śmierć ojca, z jasnych przyczyn, gdyż była to jego najbliższa osoba. Nie zastanawiał się zbyt długo, pragnął zemsty niemalże natychmiast, przyglądał się uważnie Klaudiuszowi, jego królewskiej chwale. Hamlet jednak wahał się, nie jest mu łatwo stać się z wrażliwego człowieka tak nagle zimnym mścicielem, który z premedytacją chce odpowiedzieć morderstwem na morderstwo.

 

Sam też próbuje nieco się odizolować, co ma spowodować odsunięcie prawdziwych intencji, kryje się pod maską człowieka obłąkanego. Sam wątek maski jest pewnego rodzaju próbą pozostawienia się jakby obok świata realnego, w którym to też lud miał go traktować nieco inaczej, z dystansem do świata, w ten sposób mógł uniknąć w jakimś stopniu podejrzenia od swojej osoby. Hamlet za czasów młodzieńca miał zostać następcą tronu, był to młodzieniec wykształcony, który stale odnosił sukcesy w literaturze, i filozofii otaczającego go świata. To tajemnicza śmierć ojca i szybki ślub matki wpędzają Hamleta w pewnego rodzaju melancholii. Rozmowa z duchem sprawia, iż Hamlet zaczyna wątpić we wszystkie prawdy, jakie dotychczas uważał za słuszne, żyjąc w tym poczuciu zaczyna postępować jak obłąkany, co ma zapewnić mu bezpieczeństwo. Królewicz staje się postacią tajemniczą, gdzie komplikuje się znacznie jego psychika, poprzez to narastają konflikty.

 

Tragiczne doświadczenia gwałtownie niszczą i kończą okres młodzieńczy Hamleta, co doprowadza w zwątpienie świata, sensu życia, w istnienie ładu moralnego. Bohater musi teraz odrzucić to w co wcześniej wierzył. Po drodze nieszczęśliwa miłość, utwierdza tylko Hamleta, że jedynie zemsta na Klaudiuszu pozwoli coś wnieść w jego życie, pomimo, iż świat nie stanie się przez to lepszy, dalej pozostanie pełen obłudy, fałszu. Hamlet przez te wydarzenia stał się jednym z ulubionych postaci literackich pisarzy okresu Romantyzmu, którzy bardzo wysoko oceniali samego autora. W duńskim królewiczu widzieli wyraz romantyczne osoby, duszy, wobec całego świata, rodzaj buntu, niezgody na kształt rzeczywistości i rządzące nim reguły, który pozwalał na każdą podłość. W samych zmaganiach Hamleta pomiędzy ideałami, a wiarą w ludzką dobroć, przez zło świata wygrywa niestety to drugie. Hamlet staje w szeregu zbrodniarzy, po prostu przegrywa walkę ze światem, nie znajduje prawdy w niej i to staje się przyczyną w której zło zwyciężyło nad dobrym niegdyś człowiekiem.